: : Arie's weblog : :

wat ik doe, wat ik lees en wat er in me opkomt

By tuning a radio, you control the amount of wind in your house and, to a lesser degree, the language spoken there. You dial in the wind and regulate which rooms it will enter; how hard it will blow, and the form it will take: shouting, singing, silence, breath, whispering, aroma.

Different radio stations collect different kinds of wind, then break it up and slow it down until it sounds like a song or a man talking.

(Ben Marcus: The Least You Need to Know About Radio)

wat was dat alweer, een radio, een nieuw wonder van de wetenschappelijke god - en zij vertelden haar, dat het eigenlijk aethergolven waren, een kunstmatig oor dat de wereld kon beluisteren (en ge moest de kleine louis boone zien, hoe hij de knop omdraaide, en wachtte tot de stroom was doorgekomen ... hier radio brussel, ici radio paris, norddeutscher rundfunk ... en gelijk hij dat alles opschreef, voelde hij zich gewichtig, maar liet het zich niet blijken: hij was een snotneuske, hij dacht dat de wereld nu aan zijn gat hing (ZTM p. 320 / ed. 1966)

Sinds vrijdag geveld door griep. Terwijl het perfect weer was (is) om lange fietstochten te maken. Erg vervelend. Zo schiet het niet op. Wel een stapeltje tijdschriften en boeken weggewerkt - meeste niet het noemen waard. Had ook de Nederlandse versie van Finnegans Wake aangeschaft. Niet zulk fijn leesvoer als je koorts hebt. Je realiteitszin is dan al precair, maar als je daarbij Finnegans Wake gaat lezen wordt de wereld nog vreemder, wijder, verhitter, benauwder, angstaanjagender, vloeiender & weet je helemaal niet meer wat voor en achter is.

Hier nog een reactie van Bert Balcaen, als onderdeel van de Manovich - Flash versus Java discussie. Ik neem z'n laatste e-mail daarover zo goed als integraal over.

Hij schreef vorige week:

ik las gisteren weer je weblog met de reactie van Pascal en begon weer te
denken: ten eerste vrees ik dat ik maeda's ronde vensters uit hun context
heb gehaald. het werkje heet "radial paint", en het is een variant op het
paint programma zoals je dat standaard bij mac os en windows vindt. je
tekent dus in een rond venster, en je kan alleen maar in cirkels bewegen. ik
denk niet dat maeda dit bedoeld heeft als het kunstwerk van de eeuw, en de
hack-waarde van dit programmatje is inderdaad ook niet zo hoog. waar het om
gaat is dat software kritiek is : het is gemaakt ergens tussen 1993 en 1996,
periode waarin software pakketten zoals photoshop en quark de standaard
tools van de ontwerper werden, in plaats van de "traditionele" middelen
zoals pen en papier. alle werken van maeda die momenteel op
http://www.maedastudio.com/ vindt komen uit die periode, en ze hebben
allemaal iets destructiefs, iets kritisch ten opzichte van de common sense
in de designwereld; ik denk niet dat maeda geïnteresseerd was in het
blootleggen van de diepste fundamenten van de computer. maar uiteraard
blijft zo'n kritiek maar tijdelijk interessant, en zeker in vergelijking met
de 80's demoscene.

wat voor mij belangrijk is, is dat die eerste
"agressieve" periode in maeda's werken vorm gaven aan een houding tegenover
de computer. op het moment dat maeda van pure softwarekritiek (kritiek om de
kritiek) terug gaat naar het ontwerpen van bijvoorbeeld posters wordt het
interessant, want voor elk ontwerp schrijft hij een apart
(java)programmatje.

Pascal heeft gelijk als hij zegt dat veel softwarekritiek (en zeker die van
maeda) blinde vlekken heeft, maar de vraag is hoever je wil gaan in zo'n
dingen en of dat wel iets interessants oplevert (om bvb je pixels in
machinetaal te coderen). kritiek om de kritiek interesseert me niet zo erg -
vandaar dat ik moeite heb met manovichs politisering van software - en zeker
van flash - als er niets uitkomt.

laten we dan maar even teruggaan naar het uitgangspunt van deze hele
discussie : flash. ja, er is uiteraard een fundamenteel verschil tussen java
en flash; java is puur programmeren. maar ik vind dat Pascal een goede
opmerking maakt als hij zegt dat er te weinig gehackt wordt. voor java
lijkt dat helemaal waar te zijn, zeker voor wat standalone java applicaties
betreft of java applets (daar wordt altijd gebruik gemaakt van java.awt of
java.swing, de standaard toolbox voor het maken van een gui) en voor de
rest heeft java zich op het internet achter de schermen teruggetrokken
(servlets), waar ik gewone mens het toch niet kan
zien.

het grappige is dat ik direct een boel flash-sites kan opnoemen waar
er wel gehackt wordt: http://www.bit-101.com/, brandon williams'
http://www20.brinkster.com/ahab/flash5/index.htm, ... maar dit is
puur het demonstreren van virtuositeit, zonder dat het ergens over
gaat.

wat me belangrijk lijkt aan flash als sociaal fenomeen is dat een zeer
mainstream programma is waarin je kan programmeren (ok, dhtml even buiten
beschouwing gelaten). de vraag voor de toekomst is natuurlijk hoe dat gebruikt zal worden. wat me ook erg interesseert is het
overbruggen van die gui/code tegenstelling ... (en daar is misschien een rol
weggelegd voor flash? de combinatie van scripten en lineaire animaties?)