ariealt.net

donderdag 28 oktober | 3

http://wikisource.org/wiki/Main_Page. Teksten die publiek zijn, of onder de GNU-licentie vallen. Ik ben net terug uit de biblotheek om oude kranten en tijdschriften in te zien en kom hier terecht.

donderdag 28 oktober | 2

Gisteren aan het einde van de middag een rondje gaan rijden, schatte de afstand niet goed in en moest vanaf Wilnis fiks aanpoten om voor donker terug in de stad te zijn (ik had geen licht bij me). Daarna drie uurtjes bij de Rock Supplies repeteren met Oorbeek. Daarom vandaag een leesdag, en niet meer dan 2 uur laptoptijd. Twee NRC's, een Trouw, de Times Literary Supplement van vorige week, de Monde Diplomatique van november met een erg goed dossier over de privatisering van de oorlog, de opkomst van de moderne huurlegers, de outsourcing in het militaire bedrijf.

En zo kom je te weten dat CSC, sponsor van Ivan Basso, de wielerploeg van 'Mister Sixty' Bjarne Riis, sinds maart dit jaar eigenaar is van DynCorp, Washingtons favoriete partner voor militaire outsourcing. Zie http://www.csc.com/industries/aerospacedefense/.

De beveiling van informatie valt onder tzelfde bedrijf als de beveiling van mensen. It's one business. Dat leidt tot dit soort tekst: "Our services for physical, personnel and information security will solve your security challenges such as compliance, information assurance, privacy, business continuity, fraud and disaster recovery." De politiek-militaire situatie in Irak is, zoals we weten, niets anders dan een 'security challenge', een 'job' voor ambitieuze ondernemers!

De software-& netwerkstructuur draagt de rest van de economie (en de wereld...).

donderdag 28 oktober | 1

Gisteren op video: de documentaire over Andreas Baader die vorige week op de ARD werd uitgezonden. De tegenstellingen en paradoxen van het personage Baader werden daarin mooi weergegeven -- terwijl de ene oude vriend zei in de jaren zestig niet veel politiek bewustzijn bij Baader te hebben gezien (hij was een dandy die droomt van een gangster-bestaan, het was goed lol trappen met 'm), was de tweede juist onder de indruk van diens politieke handigheid en pragmatisme, terwijl de derde hem een agitator vond. (Ik reconstrueer t uit mn hoofd, dus ik zal wel iets overdrijven). Wat mij blijft intrigeren is de nauwe verbondenheid tussen de alternatieve scene van eind jaren zestig en het kleine groepje dat daarna bommen gaat maken en aanslagen gaat plegen. (Je ziet Baader bij een happening van Kommune Eins, je ziet Baader op een foto van Rudi Dutschke). En ook hoe ongelofelijk dat in Duitsland uit de hand loopt. Baader verklaart de Duitse staat de oorlog (je zou bijna denken "Angeber, laat me niet lachen"). Maar ze staken wel warenhuizen in de fik en bliezen auto's op en er vielen doden. Voer voor de Bild Zeitung. De reactie van de staat is onwaarschijnlijk overspannen.

Fascinatie voor de transformatie van de politiek, vooral van de transformatie van de verhouding tussen media ("imago") en politiek. Hoe anders zou het nu 'opgelost' worden. Zeker niet onder het oog van de camera.

En dan de vraag: was er een geheim, of niet? Was er sprake van een lange termijn planning, van een ultrageheime, strak georganiseerde cel met tentakels in allerlei netwerken? Iets waarvan zelfs de kennissen en vrienden van Baader geen weet hadden?

En ik dacht aan de andere 'terrorismes' in Europa. De IRA en de ETA. Daar mist de heroiek, daar is het een en al smerigheid, geweld, schimmmigheid.

Den engste figuur uit de documentaire was overigens de goedgekleede, welgestelde grafisch vormgever, die achterovergezakt met sigaret in de hand in zijn prachtige appartement met 'ueberlegen' ironie over Baader sprak, zijn oude studievriend met wie hij zoveel lol had gehad -- 'Bierchen trinken und so'. De RAF was later nog 'ns bij 'm langs geweest voor een nieuw logo. Hij had ze aangeraden het oude logo te blijven gebruiken. 'Gut beraten nicht?' glimlachte hij. De geest van het liberaal-kapitalisme belichaamd (Lib-Cap Inc.). De soevereine vrije geest, soevereine vrije jongen.

dinsdag 26 oktober | 2

http://www.networkcultures.org/: Het Amsterdamse media research centre, ook Institute of network cultures is online.

dinsdag 26 oktober | 1

Nog meer uit. Nu dankzij de twee uur treinreis Amsterdam - Groningen en een iBook-batterij die t niet lang uithoudt: Joachim Fest, Hitler's laatste dagen. De titel zegt alles. Plotse belangstelling voor t einde van WOII en t verwoeste Berlijn na t lezen van Omega Minor. Bronnen checken zeg maar. (Als antwoord op de vraag: waarom lees je).

maandag 25 oktober | 3

Ook uit: De laatste dichters van Christine Otten. Okee, rijkelijk diagonaal gelezen, en dus ben ik niet bevoegd om een oordeel te vellen. Maar hee, dit is een weblog, geen krant of tijdschrift dus zeg ik er toch wat over. Dus. Ik ben niet helemaal overtuigd van dit portret van de Last Poets, grondleggers van de militante rap ('Niggers are scared of Revolution', 'This is Madness'). Otten interviewde de overgebleven Last Poets en de mensen om hen heen. Ze schetst een portret van deze dichters-band en hun achtergronden. Haar aanpak is hybride, het is deels roman, deels weergave van monologen (bewerkingen van interviews). Dat werkt goed: het gekke is dat, hoewel ik diagonaal las, er in mijn hoofd een sterk beeld ontstond van de Last Poets en hun ontwikkeling. De hoofdstukken die gebaseerd zijn op gesprekken met de Last Poets en mensen om hen heen, zijn het sterkst. Op de romanpassages, vooral die waarin de jeugd van Jerome en anderen wordt geschetst, knapte ik vooral stilisisch behoorlijk af. Zinnetjes als "zijn stem klonk nuchter en gewoon", brrr. Het zwaartepunt van die romanpassages, waarin Otten 'conjures up' de jeugd van de leden van de Last Poets, ligt in de eerste helft van het boek -- en daarom las ik diagonaal... En toch, en toch heeft zich een sterk beeld in mijn hoofd genesteld.

maandag 25 oktober | 2

Hoe lui is de jeugd? Om je te bescheuren van het lachen, zo lui. Mn vriendin geeft een workshop voor leerlingen het ROC Amsterdam. Een moeilijk te motiveren groep. De workshop vindt plaats bij Marci Panis, op de vierde verdieping. Het ROC is letterlijk om de hoek (200 meter). De leerlingen mogen kiezen tussen een aantal workshops nadat ze een kijkje op de locatie hebben genomen. (Sommige workshops vinden plaats in het ROC). Als ze zien dat de workhop op de vierde verdieping is, kiezen een aantal alsnog voor een workshop in het ROC. Ze vinden Marci Panis vreselijk spannend maar ze klagen dat het te ver lopen is. Ze vragen nog of er dan geen workshop op de eerste verdieping is? Waarschijnlijk zijn alleen hun duimspieren ontwikkeld (van het SMS-en).

maandag 25 oktober | 1

Om heen te gaan en te zien en te horen:
27 - 31 oktober, Impakt Festival: http://www.impakt.nl/. Nee, daar doe ik niks.
4 - 7 november, Holland Animatie Festival: http://www.awn.com/haff/. Met in de tentoonstelling filmpjes van Serge Onnen (en een soundtrack van mij).
9 - 21 november, Deaf04: http://www.deaf04.nl/. Je ziet mij in het middagpanel van Open Alliances.

zaterdag 23 oktober | 1

Uit: Omega Minor, de +600 pagina's pil van Paul Verhaeghen. Een totaal on-Nederlands, ja, zelfs on-Vlaams boek. Met scenes van een gewaagdheid die je verder alleen in Amerikaanse literatuur, SF en pulp vindt. Verhaeghen voert een alter ego op in de persoon van Paul Andermans die in Berlijn aan de universiteit onderzoek doet, deze Andermans wordt de registrator van het levensverhaal van ene Jozef de Heer, jood, overlever van de Holocaust, goochelaar, valsspeler, televisiepersoonlijkheid in de DDR. Dit verhaal wordt gemixt met dat van de natuurkundige Goldfarb, lid van het team dat de atoombom ontwikkeld in Los Alamos. Verhaeghen vergast de lezer ook nog op een zooi pornografie en natuurkundige (bullshit-)theorieen, een liefdesgeschiedenis, een schets van de extreemrechtse neonazi-scene in voormalig Oost-Duitsland, en plots waarvan je je afvraagt of ze kunnen kloppen. Is het een geslaagd boek? Op eenderde had ik moeite om door te lezen, het verwijt 'Auschwitz-kitsch' -- titel van een niet gelezen recensie, opgepikt uit Google -- echoode in mijn achterhoofd. Maar niet veel in dit boek is wat het lijkt te zijn. De waanzin wordt binnenstebuiten gekeerd, metafictioneel commentaar (van de verteller en uit de mond van personages) onthult dat passages die het meest 'authentiek' zouden moeten zijn -- in het levensverhaal van De Heer -- rechtstreeks zijn overgenomen uit het werk van Primo Levi, Durlacher enzovoorts. De jood is een SS-er, of toch niet? Het boek is waanzinniger dan het zich aanvankelijk voordoet.

Ik ben geneigd Omega Minor ook te lezen als een hommage aan Gravity's Rainbow, het magnum opus van Thomas Pynchon. Overeenkomsten: aandacht voor technologie en wetenschap, voor pornografie (vooral de combi met film en vooroorlogs Duitsland), idote plots en 'arcane' kennis... En ja, ergens in het midden duikt heel even in een tussenzinnetje Pig Bodine op... De overeenkomst is ook stilistisch als je het mij vraagt. Vergelijk deze zinnen: 'Het is een lichtflits van onmetelijke kracht. Maar de FLITS komt niet van boven, zoals wij hadden verwacht.' (OM, p. 599) en deze: 'Een gil komt gierend door de hemel. Dat is al eerder gebeurd, maar deze laat zich met niets vergelijken.' (GR, p. 7, Nederlandse vertaling). Omega Minor bevat ook een schitterende beschrijving van vuilnis (die ik nu even niet kan vinden) -- een poging om Pynchons beschrijvingen van vuil (opgehoopt in een matras bijvoorbeeld) naar de kroon te steken.

Verhaeghens boek is meer metafictioneel gericht dan GR, het gaat meer over de vraag hoe je herinneringen en geschiedenis construeert. Het is ook meer een thriller. (Het mist de idiote humor en limericks van Pynchon). Het is geen meesterwerk in de Nederlandsche traditie van Elschot en Hermans, gelukkig niet. Het is onevenwichtig, loopt aan alle kanten over, is soms 'over the top' en noopt tot herlezen. Maar damn, iemand die (pas op 'spoiler straight ahead') zijn boek afsluit met de ontploffing van een atoombom in Berlijn, die durft wel.

donderdag 21 oktober | 2

Af. Na ruim twee dagen werk: soundtrack voor de animatie Break van Serge Onnen. Fragmenten modern klassiek 'live' gemixt (draaitafel, 2 cd-spelers, mengpaneel), daaruit 42,67 seconden geknipt. Gitaarimprovisatie toegevoegd aan de soundscape. Beetje bijgewerkt. 2 minuut 8 seconden. Het live mixen duurde misschien een uur, (twee inclusief keuze van fragmenten), het opnemen van de gitaarimprovisatie een kwartier. Dat is het leuke deel. De rest van de tijd ging op aan digitaliseren, knippen, plakken, proberen.

Twijfel: was het niet beter geweest om me te beperken tot de gitaarimprovisatie?

donderdag 21 oktober | 1

Inmiddels check ik minstens drie keer per dag of ie al een nieuw stukkie heeft geschreven, Omar, de utopist en voetbaltheoreticus van Sporenburg: http://sporenburg.blogspot.com/.

woensdag 20 oktober | 2

Oorbeek is heel gewoon. Woensdagavond: repeteren bij de Rock Supplies. We zijn met zn 3-en: drums, bas, gitaar. Dus wat doen we? We spelen bluesrock. Lol en LOL. Het mooie aan een vorm als de blues is dat je 'm, ook als je 'm niet iedere dag speelt, van binnen en buiten kent. Je begint en het is alsof je al minutenlang bezig bent, je kunt binnen de maat bewegen, je kunt 'naar buiten gaan', je kunt zelfs met zn 3-en tegelijk naar 'buiten' gaan, en toch exact op t zelfde moment weer in de vorm vallen. Lekker.

Dat heet meters maken. Muziek in zweet en blaren. Dat heet: de basiscrew (Doberman) heeft pittig getraind. Bluesrock, riffrock, monorock, funkrock, punkrock, seventiesrock, dronerock, boemboemrock. Okee (Peter) 'Nou, multi rock dan'.

woensdag 20 oktober | 1

Schrijft Theo Ploeg in zijn recensie van de Night of Noise: 'Zit er, kortom, een systeem in de waanzin die Oorbeek heet?' (De staalkam en zakdoek van de titel refereren overigens aan Kapotte Muziek).

dinsdag 19 oktober | 1

Maandag: de hele dag in de studio van Bjorn in de Rijkshemelvaart. De Oorbeek- cd afmixen, een master maken. Maar eerst vinden Klaas en ik onder de 7 uur die we in februari hebben opgenomen nog een prachtig duet van drums en stem (lijkt bijna een vroeg werk van Scelsci, denk ik in mn enthousiasme), en ook een lang stuk met idiote elektronische geluiden. Later in de middag stellen we de hopelijk definitieve versie de eerste 'officiele' cd samen. Een track mixen we helemaal opnieuw omdat de eerste mix vol speckles en clicks zat (...digitalia...). Van een enkel nummer knippen we een klein stukje af. Uiteindelijk hebben we 62 minuten muziek.

En dan moeten we nog beslissen wat we met de afgemixte duetten doen. En naar een drietal lange (+20 minuten) hebben we nog helemaal niet geluisterd. En dan zijn er nog een stel tracks die onmiddellijk afgekeurd zijn, maar waar toch nog juweeltjes tussen kunnen zitten.

Toch 3 cd's dan?

zondag 17 oktober | 1

Associatief surfen. Helmut Lachenmann googlen stuurt me naar http://www.composers21.com/, waar ik Samuel Vriezen opzoek en bij Martijn Voorvelt uitkom: http://martijnvoorvelt.tripod.com/index.htm, die, zo blijkt, over postpunk experimentele muziek geschreven heeft, en zie, daar duiken de Minny Pops op: http://www.furious.com/perfect/dutchpostpunk.html. Da's de tweede keer in 3 dagen, want de Minny Pops doken ook op in Grasland (een ex-Minny-Popper onder t publiek geloof ik). Martijn Voorvelt was op diezelfde avond in Marci Panis, waar hij met Dante Oei en Samuel Vriezen Motet uitvoerde.

zaterdag 16 oktober | 6

De Night of Noise, afgelopen donderdagavond in het Haarlemse Grasland was een succes. Drie acts van een half uur, van solo, naar kwintet tot een veertien-koppige band. Het was gewoon een perfecte avond. Zo voelde het. Het was volledig uitverkocht, de sfeer was goed (de typische Haarlemse sfeer bestaat), de akoestiek meer dan perfect. Grasland is een prachtige plek. Frans de Waard (Kapotte Muziek) speelde eerst. Daarna wij. Oorbeek. Het was, denk ik, ons beste concert tot op heden. Kort, een staalkaart van ons kunnen. We speelden frank en vrij en geconcentreerd. De chaos was lekker gestructureerd. Dat het eerste nummer eigenlijk volledig de mist in ging klopte achteraf gezien (Serge zou dirigeren, maar de improvisatie ging een heel andere kant uit...). In de pauze kwamen allerlei mensen op ons af met complimenten. "Wow, man wat gaaf zeg, wat jullie doen", meldde de bassist van de volgende band. Een wat oudere vrouw was helemaal overdonderd, zoiets had ze nog nooit gehoord, ze vond het fantastisch, zelf was ze klassiek musicus (en trouw bezoeker van de Muzieksalon in Grasland) en hoe in wat wij deden verschillende dingen samenkwamen, dat was voor haar mindblowing. 'En dat jullie dan een stuk met stopwatch spelen, dat is een heel klassiek gegeven in de moderne muziek'. Na zo'n concert, als op het podium alles lukt en alles samenkomt, ga zelfs ik geloven dat we een unieke band zijn. Dat na ons de veertien man van Die Chord und Dischord Orchestra de studio vulde met een Godspeed You Black Emperor-achtige muur van geluid, klopte helemaal.

Het interview (van Tonie van Ringelsteijn) staat inmiddels ook online: http://www.cut-up.com/news/detail.php?sid=319. Donderdag moest er nog wel wat ge-eindredigeerd worden. Alle citaten worden aan een verkeerd bandlid toegeschreven, maar dat is eigenlijk wel weer goed.

zaterdag 16 oktober | 5

Mindblowing en mindboggling. Gisteren was Erkki Kurenniemi in het Filmmuseum. De Finse pionier van de elektronische muziek en uitvinder van interactieve elektronische instrumenten, gaf een lezing in het kader van Joost Rekvelds 4D-programma: http://www.filmmuseum.nl/rekveld/index.html. In de documentaire The Future is not what it used to be -- eerder dit jaar in Paradiso gezien -- komt hij soms wat wereldvreemd over, maar als je hem hoort praten en nog een ziet wat hij in de jaren zestig en de vroege jaren zeventig heeft uitgevonden, doet zich, of je wilt of niet, de gedachte en indruk aan je voor dat deze man een unieke visionair is. Helemaal als hij z'n 'talk' eindigt met z'n 'little political statement'. Hij kijkt dertig, veertig jaar vooruit. Sustainable development, zo zegt hij, zal niet voldoende zijn. De vervuiling en de bevolkingsgroei zullen geen grenzen kennen, tenzij we iets doen. Kurenniemi's voorstel: we moeten naar outer space. Daar, spreken we af, mag alles: biotechnologie, enzovoorts. Aarde wordt Museum Earth. Er komen een beperkt aantal earth licenses waarmee je een aantal jaren op aarde mag wonen -- iedereen heeft daar voor een beperkte tijd recht op (zo begreep ik het tenminste). (Maar je mag je license ook verkopen aan de hoogste bieder).

Hoezo visionair?

Daarna het door Joost Rekveld samengestelde compilatieprogramma 'Navigating Time' gezien. Kijk, denk ik dan, zie je wel, ik hou wel van film. F. vond het ongelofelijk insprirerend en sprak haar verbazing uit over het feit dat het publiek, ook bij Kurenniemi, nauwelijks vijfentwintig man/vrouw groot was. Deze films moet je toch zien als je met filmontage bezig bent? Tja. Amsterdams gebrek aan nieuwsgierigheid?

zaterdag 16 oktober | 4

Peet heeft z'n site een nieuw jasje gegeven, je kunt zelfs kiezen voor een Oorbeek-skin: http://sneaker.nl.

Serge Onnen online: http://www.deiska.nl/onnen.

zaterdag 16 oktober | 3

'Against Narrative' staat er voor op de Times Literary Supplement (http://www.the-tls.co.uk/) van deze week. Het is een artikel van de Engelse filosoof Galen Strawson ( http://www.rdg.ac.uk/AcaDepts/ld/Philos/gjs.htm). Dat kan ik niet weerstaan. Immers, ik ben op zoek naar goeie kritieken op het idee dat elk leven een 'verhaal' is, en dat het narratief evolutionair gezien de beste vorm is om het leven te begrijpen, waaruit 'natuurlijk' ook volgt dat de klassieke verhaalvorm ideaal is voor literair proza, wat weer tegen postmodernistische of avant-garde romans wordt gebruikt. (Kort door de bocht, but you catch my drift...). Strawsons artikel blijkt vooral over Episodics versus Diachronics te gaan -- twee manieren om jezelf en je verleden te zien. Ik moet het nog goed lezen maar in eerste aanzet is Strawson kritiek op de Psychological Narrativity thesis me sympathiek.

zaterdag 16 oktober | 2

Via Omar: Revenant Records heeft een 9CD-doos met 'Rare and Unissued Recordings (1962 - 1970) van Albert Ayler uitgebracht: http://www.revenantrecords.com/ayler/. Ayler: De Heilige Geest van de Free Jazz.

zaterdag 16 oktober | 1

Een echte zaterdag. Uitslapen tot half elf (wel om kwart voor acht ontbijt gemaakt voor F. die een klusweekend heeft in Marci Panis). Boodschappen. Krant en koffie. Huis schoonmaken -- was hard nodig. Rondje fietsen. Eten koken. Ronde van Lombardije op de video. Een paar blog-stukjes schrijven.

Vorm van de dag. Gistermiddag reed ik een 'Ronde Hoep'. Ik was moe, maar de zon scheen prachtig, ik had net genoeg tijd, de buitenlucht lokte. Ik was al per trein op en neer geweest naar Breda (lesgeven), moest om 6.15 op, na slechts 4 uur slaap. Normaal kost zo'n rondje me iets tussen de 1u.38 en 1u.48 -- inclusief twee keer dwars door de stad. Gisteren ging het niet. Ik kon niet draaien, kreeg de pedalen niet rond. Het zadel voelde te hoog (bleek inderdaad 1mm. te hoog te staan). Het wilde niet. Ik deed er een beschamende 1u.51 over. Zo langzaam ben ik zelfs in de winter bij slecht weer nooit.

Vorm van de dag. Vandaag reed ik aan het einde van de middag een rondje Spaarnwoude. Bos en Lommer, Brettenzone, Notweg, Veerplas (aalscholvers en de zon kwam even door de wolken), Penningsveer, Spaarndam, Houtrakpolder, Inlaagpolder, Spaarndammerdijk, Brettenzone, Westerpark. Het kostte geen enkele moeite. Ik reed vrijwel continu boven de 30km/u en het voelde alsof ik rustig aan het peddelen was.

Het wielerseizoen zit er in het noordelijk halfrond op. De Ronde van Lombardije is gewonnen door de nieuwe wonderboy van het Italiaanse wielrennen: Damiano Cunego. Nu begint weer het lange wachten, tot eind februari, of de eerste week van maart, de Omloop Het Volk op televisie komt. In de tusssentijd wordt er gewielrend in Australie en Zuid-Amerika, en kijk ik zo nu en dan schaatsen en veldrijden. Ik fiets door zolang het weer het toelaat. (Deze week mn winterfiets in orde brengen). Hoogtepunten dit jaar -- uit mn hoofd -- de overwinningen van Rebellin, de glorieuze doorbraak van Cunego, het goede rijden van de Rabo-jongeren als Pieter Weening, Joost Posthuma (TT1), Thomas Dekker, Koen de Kort, Bas Giling (TT3) en anderen, de winst van Erik Dekker in Paris-Tours, de 'scalatore' Sella in de Giro, de strijd in de Vuelta. Hoogte- en dieptepunt: het rijden van Basso in de Tour. Talk-over: de affaire Museeuw (moeilijk om hem af te vallen...jammer dat hij per onmiddellijk co-commentator af is, want het is altijd genieten van zijn taalgebruik). En dan de Pro-Tour. Wat dat betreft een hypothese: door de Pro-Tour winnen de nationale circuits aan belang. Nog meer dan vroeger komen er ploegen die zich uitsluitend richten op of de Vlaamse wedstrijden (waarvan er erg weinig in de Pro-Tour zitten), of de Coup de France, of de kleinere Spaanse rittenwedstrijden, of die de Alpen niet overkomen en in Italie blijven...

donderdag 14 oktober | 2

http://www.theory.org.uk/. Social theory. Met 'action figures' en lego-poppetjes.

donderdag 14 oktober | 1

Geen treinen en geen bussen en Oorbeek speelt vanavond in Haarlem. Een drie-dubbel-'bill' in Grasland (http://www.grasland.nl), met Kapotte Muziek en Die Chord und Dischord Orchestra. Gisteravond geinterviewd door Tonie, hilarisch omdat we met z'n 4-en (Serge, Maarten, KIaas en ik) luid door elkaar praatten en er bijna niet een uitspraak was die niet door een ander heftig werd bekritiseerd. Zelfs de Oorbeek-slogans worden verschillend geinterpreteerd. 'Hoe bereiken jullie eigenlijk overeenstemming' vraagt Tonie. 'Euh, die bereiken we niet.' We spelen.

dinsdag 12 oktober | 1

Bij sommige schrijvers slaat de vonk nooit over -- de vonk tussen jouw als lezer en de tekst. Zo heb ik vaak geprobeerd Nietzsche te lezen. Behalve de korte tekst 'Over het nut en nadeel van de geschiedenis' wist niets me echt te boeien. Altijd afgehaakt. Ja, prachtstijl, tuurlijk. Maar het liet me ook koud en er was geen 'uitwendige' reden om hem te lezen. Nietzsche schijnt een filosoof zijn die je tijdens je adolescentie moet leren kennen (net als Dostojevski, zegt men). Niet voor mij. Pas gisteren 'kreeg ik het te pakken', de juiste concentratie, het dubbeltje viel... zoiets. Ik las de hele Afgodenschemering in de trein naar Groningen. Alsof je moet vatten waar het hem om te doen is -- zijn bijtende spot, de tegenspraken, het afbreken, de grootheidswaanzin (zeg: arrogantie). Pas door het 'De 'rede' in de filosofie', derde hoofdstuk van Afgodenschemering begreep ik dat Nietsche de filosoof van het proces is, van het worden. Tegen de wil van filosofen om de wereld vast te leggen. Of dat Nietsche zo populair heeft gemaakt onder een bepaald type filosofen, weet ik niet, het is wel het 'moment' waardoor ik z'n teksten kan lezen en zijn gescheld en afgeven op alles, kan plaatsen.

Waarom Nietzsche lezen? Waarom zou ik Nietsche lezen? Om te begrijpen waarom anderen Nietsche belangrijk vinden. Om uit te vinden wat cruciale vragen zijn in de filosofie en hoe je ze ruw en vlijmscherp en onderuit kunt halen. Om een belangrijk moment in de westerse filosofie te begrijpen. Om het verschil tussen nu en de negentiende eeuw helder te zien.

Het boekje van Derrida over Nietzsche, dat ik me herinner als het boekje over de zin "Ich hab mein Regenschirm vergessen", een interpretatie van Nietzsche's filosofie vanuit die (schijnbaar) volstrekt overbodige zin, briljant en hilarisch (... zo herinner ik het me).

zondag 10 oktober | 3

Omar over Derrida: http://sporenburg.blogspot.com/2004/10/de-dood-van-een-filosoof.html. En tobias over Derrida: http://www.quadrantcrossing.org/blog/etc.

Het is lang geleden sinds ik iets van Derrida heb gelezen . Het boekje dat in het Nederlands Over gastvrijheid heet, was denk ik het laatste. Een tijdlang was ik absoluut gefascineerd door zijn teksten, hoe hij een web van taal weeft, steeds weer het begin uitstelt, een stap terugzet en je langzaam langzaam inspint tot je je niet meer kunt onttrekken aan de greep van zijn woorden. Een tijdlang kon ik zijn teksten om precies die reden absoluut niet uitstaan, haakte dan na een paar pagina's af. 'Zeg wat je bedoelt in plaats van me te proberen te verleiden.' Ik herinner me vooral Two Words for Joyce, over de twee woorden 'he war' in Finnegans Wake, een fascinerend artikel waarin Derrida laat zien -- als ik het me goed herinner -- dat, en hoe, interpretatie een grenzenloos proces is. Naar SEC (Signature, Evenement, Contexte) en de (non)-discussie tussen Derrida en Searle grijp ik ook nog steeds terug. En zo is er wel meer, Peinture et Verite, als je dat gelezen hebt geloof je werkelijk niet meer voetstoots dat het schoenenschilderij van Van Gogh een schilderij van een 'paar' schoenen is. En nee, Derrida's ideeën zijn niet absurd, vergezocht, of idioot. En nee, lang niet al zijn teksten zijn vreselijk moeilijk, of alleen te begrijpen als je eerst de volledige Plato hebt doorgeworsteld. Ik heb er toch vooral van genoten, van zijn teksten.

zondag 10 oktober | 2

Blogwaardig: de onwaarschijnlijke overwinning van Erik Dekker in Parijs-Tours, 220 kilometer in de aanval, dan met Gussev doorgaan, Gussev achterlaten, bijgehaald worden door de voorwacht van het peloton (Kessler, Astarloa, Flecha, Davis), meegaan, als er getwijfeld wordt zelf doorgaan, Kessler meekrijgen, -- de hele tijd zit het peloton op 8 seconden -- en dan op 200 meter de sprint aangaan, Kessler moet passen, achter hem trekt nota bene een Rabobanker de sprint aan, maar Dekker haalt het.

zondag 10 oktober | 1

Prachtig fietsweer. September en oktober zijn mijn favoriete fietsmaanden, tenminste, als het weer meezit, zoals de afgelopen weken. Reed vandaag een klein rondje Utrechtse Heuvelrug, over Weesp, Googpad, 's Gravenland, Corversbos, Spanderswoud, Crailo, Laren, Tafelberg, Bikbergen, Valkenveen (allemaal onverhard), Muiderberg. Op de brug in Weesp reed een jongen in een shirt van de fietskoeriers van de Komeet (http://www.superspoed.nl) me voorbij. Later kwam hij me weer achterop rijden, stukje samen opgefietst, kletsend over fietskoeriersdingen (die cultuur blijft me fascineren). Grappig is dat ik net vrijdag had 'ontdekt' dat de Komeet in de Agatha Dekenstraat ook een kleine winkel heeft. Toch 'ns binnen kijken daar.

zaterdag 9 oktober | 4

Derrida is vandaag overleden.

zaterdag 9 oktober | 3

Hmmm. Grrrr. Browserissues. Zou bijna vergeten dat ze bestaan. Ja, in Safari ziet deze blog er -- wat mij betreft -- okee uit. Firefox kan ermee door. Explorer sukkt een beetje. Op een windowsbak zal t dus niet meevallen. Dat krijg je ervan als je blijft werken met 'half-correcte' aanduidingen voor tabelbreedte, 3 jaar geleden overgenomen uit een bloggertemplate en er dan nooit iets aan doen. Hmm. Grrrr.

zaterdag 9 oktober | 2

Toen ik het schreef dacht ik al: dit is niet duidelijk genoeg. 'Mijn vriendin heeft thuis kabel noch ADSL.' Met kabel bedoelde ik kabeltelevisie en kabelradio. Voor bloglezers is kabel internet, dus klonk mijn verzuchting als, ga ik in zee met UPC of neem ik ADSL. Maar mijn vriendin heeft geen televisie en alleen radio met zo'n antenne en internet via een modem (terug naar primitieve tijden...). Ik zag mezelf ineens daar zitten, op zaterdagmiddag en er is de WK schaatsen, of op donderdagavond en ik heb zin om Belgische radio te luisteren. Verstoken van aansluiting op de buitenwereld...

Maar misschien is dat ook wel zo fijn.

zaterdag 9 oktober | 1

Vandaag weer eens een interessant en ook verontrustend stuk van Robert Kaplan in de Trouw. De Engelse tekst staat online: http://www.defenddemocracy.org/research_topics/research_topics_show.htm?doc_id=240116. Kaplan: "In months of travels with the American military, I have learned that the smaller the American footprint and the less notice it draws from the international media, the more effective is the operation." Conclusie van Kaplan: "To help secure a more liberal global environment, American ground troops are going to have to learn to be more like Apaches." Ondertussen vergelijkt Kaplan de strijd tegen het terrorisme met de (succesvolle) strijd van de VS tegen de indianen in de negentiende eeuw. Maar u was waarschijnlijk al overtuigd van de imperialistische 'inzet' van de huidige VS...

vrijdag 8 oktober | 1

Hmm. Ga na niet naar Outputfestival dus. Tot 22.00 zitten tikken en zit nu op 1600 woorden voor mijn stukje over freestyle, skalden en slam. Ik had minder beloofd.

Maar eens ingelogd op http://last.fm. Hele dag 'radio' geluisterd. Het ultieme doel van last.fm is om je radio te verschaffen die precies bij je past, door jouw profiel te matchen met dat van vele vele andere luisteraars. Radio als de sound ambient die perfect bij je stemming past...

Je zou zeggen: de gecomputeriseerde radiostations hebben geen kans tegen last.fm.

Ik hou van radio luisteren. Ook van de stemmen, ook van het feit dat je iets voorgeschoteld kunt krijgen dat je niet kent en niet bij je past. Ik heb op een A4'tje een schema getekend, alle dagen en alle uren van de week, en de radioprogramma's ingevuld die de moeite waard zijn. Dat scheelt in de gids bladeren. Het zorgt er ook voor dat ik me herinner wanneer De Wandelende Tak http://www.vpro.nl/programma/dewandelendetak/ is. Het wekt geen verbazing dat het pas tussen 22.00u en 01.00 'druk' wordt. Tot 19.00 staat er sowieso bijna niets (alleen een paar herhalingen op de concertzender). En dat het 'slot' 19.00 - 21.00 gevuld is, is eigenlijk voornamelijk dankzij de vpro-programmering op 747AM. Er zijn wat mooie programma's, meer dan ik kan beluisteren, maar ze zijn allemaal op dezelfde tijd. (Tja, had je iets anders verwacht dan? Nee toch?)

Zoals de televisie een distributiekanaal is geworden (de video snort meest tussen 1 en 3 snachts), zo zal het toch niet met de radio gaan?

Concrete kwestie: mijn vriendin heeft thuis kabel noch ADSL. Als ik daar vaker ben, en 's avonds wat wil ontspannen (in de winter), moet ik dan voor de kabel gaan of voor de ADSL (en weer achter mn laptopje kruipen)?

donderdag 7 oktober | 5

Ga naar:
8 - 10 oktober: Outputfestival, http://www.outputfestival.com/, Amsterdam
14 oktober: Oorbeek in Grasland (Haarlem), met ook Kapotte Muziek en The Chord and Discord Orchestra. http://www.grasland.nl/.
16 oktober: Monno en Lightning Bolt in OCCI, Amsterdam (recensies: http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=7374 en http://www.kindamuzik.net/live/article.shtml?id=7412 en http://3voor12lokaal.vpro.nl/magazines/news/etc...)

donderdag 7 oktober | 4

Nogmaals boeken. Gemist, want geen recensie gezien en dan staat het ineens op de plank in de bibliotheek. Omega Minor van de Vlaamse schrijver Paul Verhaeghen (http://www.chb.syr.edu/recall/paul.htm). Las ooit met veel plezier zijn eersteling Lichtenberg en was na de voorpublicaties in Yang benieuwd naar zijn 'grote roman', die immers een soort kruising beloofde te zijn tussen Gravity's Rainbow (http://www.hyperarts.com/pynchon/gravity/) en Cryptonomicon (http://www.cryptonomicon.com/, nog steeds niet gelezen overigens). Los Alamos, atoombom, een Joodse familie, nazi's, Berllijn. Tien pagina's op weg en het lees/schrijfplezier spat van de pagina's. Ja, veel woorden en meer dan 600 pagina's. Verhaeghens poetica is er niet eentje van terughoudendheid, het is er eentje van overdaad, de overdaad van de fantasie en de overdaad van woorden. Lekker. Tien pagina's op weg kan ik geen oordeel geven. Maar op het web zie ik dat de Groene een recensie publiceerde met de titel "Auschwitz-kitsch". Nou, dan kun je het dus verder vergeten. Ik sluit niet uit dat de recensent het boek volledig verkeerd inschat. Anyway. Wacht op vervolg.

Ook aan begonnen: Oliver Harris William S Burroughs, the Secret of Fascination, studie over het vroege werk van El Hombre Invisible.

donderdag 7 oktober | 3

Gelezen: De prijswinnaars, eerste roman van Julio Cortazar. De vertaling is uitgegeven door het onvolprezen IJzer, http://www.uitgeverij-ijzer.nl/, van Willem Desmense -- zonder twijfel het mooiste Nederlandse fonds qua literatuur in vertaling --. Het kostte me even moeite om er 'in' te komen en de verschillende personages uit elkaar te houden (altijd mijn zwakke punt), maar eenmaal op weg ontvouwt zich een echte Cortazar-story: speels, vol fantasie en vol leven. Cortazar is me veel liever dan die droge 'bibliotheekfantast' van een Borges. Borges heeft weliswaar een paar onvergetelijke verhalen geschreven (De Aleph), maar voor de rest van zijn werk loop ik niet echt warm. Van Cortazars teksten spat het enthousiasme altijd af (ook als hij 'metafictioneel gaat'). Borges en Cortazar zijn beide grootmeesters van de fantasie. Borges is de aartsconservatief -- politiek gezien nogal 'rechts' --, terwijl de kosmopoliet Cortazar die zich inlaat met de verlokkingen van de wereld, politiek gezien links was, if not revolutionair links. Je zou bijna denken dat het iets met elkaar te maken heeft. Ze zouden kunnen staan voor twee verschillende karakters. In de literatuur hou ik dan vooral van de Cortazars en ik stel me voor dat dat de cronopio's zijn.

donderdag 7 oktober | 2

Goede voornemens: schrijf over alle boeken die je leest.

Jaja.

Vrijdag = deadline voor een stukje voor de Metropolis M. Over skillz/skills/vaardigheden (en (slam)poëzie). Ik dacht: skillz, ik dacht: skalden. De oud-Noorse/oud-IJslandse dichters die hofpoëzie met een zeer ingenieuze versstructuur componeerden en voordroegen. Dat vereist skillz. En zo zat ik gisterochtend op mijn balkon en las de eerste zes hoofdstukken uit Old Icelandic Literature and Society, samengesteld door Margaret Clunies Ross (Cambridge UP, 2000), en zocht fotokopieen en aantekeningen op van ALW-colleges van 15 jaar... oeps.. zo lang geleden... en vond, heel nuttig, een goede samenvatting van het boekje van Turville-Petre over Scaldic Poetry. Zo zie je maar. Ooit verprutste ik een dag studeren door voor de lol een heel boek over 'Scaldic Poetry' te lezen en er aantekeningen over te maken, terwijl ik er niets mee zou doen (wist ik toen).

Dit is een pleidooi voor langer studeren. Tijdens je studie kun je een archief/database/geheugen aanleggen waaruit je later putten kunt. Werk je, word je geleefd door de deadlines en niet zelden door de haast.

Ik heb zes jaar gestudeerd. (Ik had ook voor zes jaar studiepunten).

En nu verpruts ik mijn tijd met bloggen, terwijl ik colleges moet voorbereiden, sheets moet maken, een opdracht bedenken, een artikeltje schrijven, en een [time-bracket]-stuk moet schrijven voor het optreden van Oorbeek in Grasland.

donderdag 7 oktober | 1

Was het blog-vermoeidheid, was het de drukte, was het gewoon de zomer? Misschien alledrie. Inmiddels heb ik weer zin en hoop ik vaker en beter te bloggen. (Hoe vaak neemt een blogger zich dat voor? Ik denk: te vaak). Er beter niets over zeggen en doorgaan.

Ik had genoeg van het oranje. Vandaar het nog terughoudender kleurgebruik. Ik heb wat zitten sleutelen aan de stylesheet. De rechtertabel iets breder gemaakt, links gecheckt en in een iets andere volgorde gezet. Had ik dagen de tijd, ik zou gaan prutsen met Movable Type o.i.d. Ik wil er geen dagen aan besteden, dus blijf ik old-skool tikken in BBEdit en handmatig ftp-en. Tis niet anders. Toevoegen aan de lijst projecten die nooit geinitieerd worden (zoals: zelf een fiets (om)bouwen). Dan maar geen p-link. De linkslijst, ook zo'n ding. Toon je context. Ok. Handig voor mezelf -- herinner ik me tenminste welke blogs e.d. ik graag lees. Maar de redactie van de lijst is sloppy, er zijn weblogs die ik vaker lees dan deze, of waar ik vaker op terecht kom, die ik nooit toevoeg en die ik me nu niet herinner. Wat dat betreft zijn die automatisch gegenereerde lijsten eerlijker. En dan de lijst vrienden... ook een vertekend beeld: zij die geen eigen site hebben, zijn hier niet, terwijl hun invloed op de logteksten wellicht groter is. (Fiona, Noortje, Klaas, Esma &c.).

Nog iets: ik ga geen kopjes gebruiken. Ik lees ze zelf niet. Spring meteen in de (lopende) tekst.

dinsdag 28 september | 1

Omar gaat een jaar bloggen: http://sporenburg.blogspot.com/.